Það fór þó svo að stoðkerfið gaf sig undan álaginu. Og hvað tók þá við? Jú handónýtt almannatryggingakerfi. Maður getur ekki lifað af þeim launum sem maður fær frá tryggingakerfinu. Húsnæðið sem ég var með á leigu stóð mér ekki lengur til boða. Ég fékk 6 mánaða uppsagnarfrest. Þá fór ég á félagsmálaskrifstofu Kópavogsbæjar til að athuga hvort ég ætti ekki rétt á félagslegu húsnæði þar sem ég gæti engan veginn leigt á almennum markaði.

Ég sótti um félagslega íbúð en mér sagt að það væri 2ja ára biðtími. Svo var mér líka sagt að örorkubæturnar væru of háar til að sækja um svoleiðis íbúð, jafnvel þó örorkubæturnar væru alveg strípaðar og ég fengi engar aðrar tekjur. Ég varð svo gáttaður að ég átti ekkert einasta orð. Manni eru sem sagt allar bjargir bannaðar.

Ég stóð á götunni þegar leigusamningurinn rann út eftir þessa 6 mánuði. Ég barðist við bæjaryfirvöld eins og ég gat og gerði þeim grein fyrir því að ég yrði á götunni en allt kom fyrir ekki. Núna er ég búinn að vera upp á ættingja og vini kominn og húsnæðislaus í fimm mánuði.

Þetta gengur ekki lengur og Kópavogsbær verður að taka á húsnæðismálunum og senda fólk ekki á götuna sem getur engan veginn greitt þá himinháu leigu sem er á hinum almenna markaði. Ég vil berjast fyrir bættu ástandi í þessum málum sem og betra lífi fyrir fátæka, öryrkja og ellilífeyrisþega í bænum. Börn eiga ekki að þurfa að lifa við fátækt og það verður að búa svo um hnútana að svo verði ekki. Þetta snýst um forgangsröðun.„

Jón Baldursson er í framboði fyrir sósíalista í Kópavogi #valdiðtilfólksins