„Ég heiti Ásta Þórdís Skjalddal Guðjónsdóttir, kölluð Ásta Dís. Ég er 56 ára Vestfirsk valkyrja og bý að því að vera sveitastelpa ættuð úr Djúpinu. Í sveitinni lærði ég að nýta, gera við og endurnýta alla hluti enda skiptir lagni og verkvit öllu máli í lífsbaráttunni þegar það er ekki í boði að skreppa í búð eftir einhverju smáræði.

Móðir mín er hreyfihömluð eftir slys sem hún varð fyrir 14 ára gömul en ég lærði gríðarlega margt af henni. Hún lét fötlun sína aldrei koma í veg fyrir að hún gerði það sem hún ætlaði sér en dugnaður hennar var samt alltaf takmarkaður af örorkulífeyri til lífsviðurværis sem dugði skammt en við vorum lengi bara tvær einar. Faðir minn er bifvélavirki en vann lengst af sem leigubílstjóri. Ég er gift Eggerti Bjarka Eggertssyni sölumanni hjólbarða og alhliða dekkjasérfræðingi og erum við búsett á Kjalarnesi í dag og eigum samtals 4 uppkomin börn og tvö barnabörn. Við vorum hér áður fyrr á flakki á milli leiguíbúða, sem er bæði óöruggt og lýjandi en bjuggum í Breiðholti í 22 ár áður en við fundum draumahúsið okkar á Kjalarnesi.

Strax á unga aldri var ég sannfærð um að það væri eitthvað að samfélagi sem krefðist þess að allir pössuðu í fyrirfram mótuð box. Konur ættu og mættu bara að gera vissa hluti, en karlmönnum væri ætlað eitthvað allt annað og þar sem ég vissi ekki hvað ég vildi prófaði ég ýmislegt sem ekki þótti sérlega kvenlegt s.s. mótauppslátt, handlang hjá múrarameistara, tók meirapróf og keyrði steypubíl svo dæmi séu tekin, en prófaði líka störf eins og að vinna á hárgreiðslustofu, vann í frystihúsi og á saumastofu. Ég flutti reyndar um tíma til Svíþjóðar, tók sjúkraliðann þar og vann á sjúkrahúsi í Stokkhólmi en flutti heim aftur og vann við ýmis afgreiðslustörf áður en ég skellti mér í bókhalds og skrifstofunám og er í námi til viðurkennds bókara í dag til að ná mér í aukin réttindi.

Auk þess að hafa fjölbreytta starfsreynslu í farteskinu, bý ég einnig yfir reynslu af fátækt, heilsubresti og félagslegri einangrun í kjölfarið og þekki því á eigin skinni hversu mannskemmandi ferli það er að ganga í gegnum. Mestumvert er þó að ég þekki einnig flóknu skrefin út úr því lífi og veit að það er til líf eftir erfiðleika en í viðleitni minni við að miðla þeirri reynslu minni fór ég alla leið úr fátækt, þunglyndi og félagslegri vanvirkni beint í valdeflingu annarra og fulla félagslega virkni. Ég tók þátt í að stofna Sósíalistaflokkinn og var í fyrstu framkvæmdarstjórn flokkssins en ég hef setið í stjórnum eins og stjórn Sjálfsbjargar á höfuðborgarsvæðinu, Sjálfsbjargar landssambands hreyfihamlaðra, MedicAlert, Skjaldar félags um skjaldkirtilssjúkdóma og stjórn European Anti-Poverty Network á Íslandi sem eru samtök sem berjast gegn fátækt.

Síðustu árin hef ég þar að auki starfað fyrir EAPN og er starfandi samhæfingarstjóri Pepp Ísland, grasrót fólks í fátækt. Pepp er grasrótarstarf um og fyrir fólk sem býr við eða hefur búið við fátækt og félagslega einangrun því það er mikilvægt að leiða saman fólkið í aðstæðunum sem situr uppi með skömmina og fólkið sem er komið út úr aðstæðunum og getur talað um málin og miðlað reynslu sinni. Síðustu 4 árin hef ég mætt sem varamaður á allskonar nefndarfundi borgarráðs fyrir hönd Sósíalistaflokks Íslands og komist að því að sá breiði reynslubanki sem ég á að baki nýtist mér stórvel í því starfi ásamt því að gera mér kleyft að vera talsmaður þeirra sem síst eiga rödd að stjórnarborðinu – rödd fólks í fátækt, minnihlutahópa, fatlaðra og langveikra og þeirra sem búa í úthverfum borgarinnar svo fátt eitt sé nefnt. Mitt markmið fyrir Reykjavíkurborg er: Eitt samfélag fyrir alla þar sem hvert líf fær að dafna og blómstra. Til að svo megi verða þarf að byrja á að byggja fjölbreytt húsnæði og nýta alla möguleika í stað þess að einblína eingöngu á þéttingu byggðar.”

Ásta Þórdís Skjalddal Guðjónsdóttir býður sig fram fyrir Sósíalista í Reykjavík þann 14. maí. #sannaReykjavík #xJ